Piszemy opowiadanie

Zabawa musi trwać! Czyli kolejna gra.
Każda osoba pisze zdanie, może być jakieś tam niemożliwe itd. i tak tworzy nam się opowiadanie Smile

. Czyli zaczynam:

Swoją pierwszą miłość spotkałam dwa lata temu, a wszystko zaczęło się...

na piaszczystej plaży, na której każdego dnia przez dwa miesiące wakacji sprzedawałam poranną prasę...

mimo że byłam do tego zmuszana, przez rodziców, którzy wyjechali zostawiając mnie samą do...

Ameryki, prosząc mnie, bym utrzymywała się z tego, co zostawią mi na karcie i z tego, co zarobię, sprzedając gazety. Tego dnia...

zobaczyłam grupkę moich rówieśników z deskami do sufingu pod pachą, a wśród nich chłopaka. Wyglądał...

nieziemsko. Wiedziałam, że znalazłam kandydata na męża. Rzecz w tym, że...

miałam dopiero piętnaście lat. Rodzice nigdy by się nie zgodzili na mój ślub, zresztą nawet nie wiedziałam, czy spodobam się mu. Spójrzmy prawdzie w oczy, nie byłam...

cheerleaderką. Miałam mysie włosy, wymiary inne niż kultowe 90-60-90 i okulary na nosie. Nie było szans, żeby na mnie spojrzał. Oderwałam więc od niego wzrok i w tym momencie...

weszłam w słup. Po tym utwierdziłam się w przekonaniu, że jestem największą niezdarą na świecie. Kiedy tak leżałam obolała na ziemi, zauważyłam rękę wyciągniętą w moją stronę, która należała do...

Niego! Do mojego jedynego i wyjątkowego przyjaciela - najbardziej koślawej istoty naszej szkoły. Jego pojawienie się od razu poprawiło mi humor. Ja NIE BYŁAM największą niezdarą na świecie. Wtedy, kiedy rozmasowywałam swojego guza...

zauważyłam, że Przystojniak odwrócił się, promiennie uśmiechnął i skierował się w moją stronę, jednak...

W tym momencie trafiła mnie piłka. Dokładnie w miejsce, w którym miałam już guza! Mimo wszystko podniosłam wzrok, starając się odnaleźć Przystojniaka. I wtedy...

inna piłka trafiła w mojego przyjaciela! To był dopiero widok, dwoje ludzi leżących na sobie z guzami. Istna porażka. Leżałam tak obolała, kiedy usłyszałam...

-Czy mógłbym jakoś pomóc? - Nie mogłam uwierzyć! To był On, Ten Chłopak!

Oczywiście musiała zachować się jak kompletna kretynka i odpowiedziałam niewyraźnie, że nie trzeba. I kiedy wstawałam, potknęłam się o przyjaciele, jak długa runęłam na ziemię tłukąc okulary. A On...