Uczucia

Oh tak, bo oczywiście Ty, jak zwykle znasz.
Nienawidzę takiego czegoś.

nie mówię, że znam. bo nie znam. wy też nie. chociaż myślicie, że tak.

Oj, Allie, ja zaczynam to olewać Wink

Słyszałam teorię, że ci, którzy są czegoś pozbawieni, wyjątkowo często do tego nawiązują Wink

Jeśli chcesz wiedzieć, beznoga, Nathaniel dzwonił. Tak jak dzwonił wczoraj i jak zadzwoni jutro.
O!

może i dzwonił.
ale zastanów się, "kochałabyś" go nawet jeżeli z braku pieniędzy zamieszkałby pod mostem, nie wyglądałby już tak pieknie, do garnka nie miałby co wrzucić, i zaczął regularnie pić alkohol? Zostałabyś z nim? bez domu? nie sądzę.

Jenyyyy, mamy po piętnaście lat! I nie musimy dokonywać takich wyborów!

a widzisz.

Wiesz, nie mogę się teraz deklarować, bo nie jestem w takiej sytuacji. Mogę, owszem, powiedzieć teraz puste 'tak', ale co to komu da?
Dla mnie, dla 15latki, poświęceniem jest to, że N mieszka na drugim kontynencie, a mimo to ani on, ani ja nie rozglądamy sie za partią gdzieś bliżej.

tego nie wiesz napewno.

Czego, przepraszam, nie wiem na pewno?

"a mimo to ani on, ani ja nie rozglądamy sie za partią gdzieś bliżej."

Ojej. Ty naprawdę nie wiesz, że miłosc to zaufanie.
Smutne.

To się nazywa zaufaniem.

Wiem oczywiście. Ale to, że mu ufasz wcale nie znaczy, że nie może mu się ktoś tam podobać. I na odwrót.

Ale widzisz, ja jestem gotowa mu wierzyć. Mu ufać.
To jest miłość.
A nie ciągle wątpliwości.

A poza tym... Mam w Stanach paru znajomych. Nie wierzę, że gdyby N tam kogoś miał, to oni by mi o tym nie powiedzieli. A powiedzieliby, bo wiedzą, że do niego coś czuję i woleliby, żebym nie łudziła się, gdyby nie było warto.

Więc nigdy nie wyjdę za mąż, bo przecież mąż może wyjechać gdzieś na kilka dni i tam może kogoś poznać. w pracy tak samo. w sklepie. Na ulicy.